گدای محبت نباش!

وقتی ما سه چهار ساله بودیم پدر و مادر ما در زندگیمان بودند ولی از یک جایی به بعد در "پس زمینه" زندگی ما وجود دارند؛ یعنی ما وقتی بازی میکردیم و یا مدرسه میرفتیم میدانستیم که پدر و مادرمان هستند؛ میدانستیم اگر اتفاقی برایمان بیوفتد یک پدر و مادری هست که بیاید از ما دفاع بکند و از ما حمایت بکند.
"شیء پس زمینه" فردیست که حس در ارتباط بودن و حس تعلق داشتن به ما میدهد و همه اعضای خانواده این حس را به نوعی به ما منتقل میکنند و این به ما "امنیت خاطر" میده!!! خیلی از روابط ما هم به ما همین حس پس زمینه را میدهند، حس اینکه "یکی دارد به من فکر میکند، یکی من را دوست دارد..." ولی وقتی یک چنین رابطه ای تمام میشود ما حمایتهای "آشکار و نا آشکارمان" را از دست میدهیم و اینجاست که احساس میکنیم "تنها و رها" شدیم؛ پس اگر میخواهیم یک رابطه سالم داشته باشیم با این خلاء ها نباید وارد رابطه ای بشویم.
اگر میخواهیم یک رابطه عاطفی سالم داشته باشیم این را باید بپذیریم که اول به خودمان متکی باشیم؛ "همه ما" دوست داریم که "دوست داشته بشویم" ولی قرار نیست که "گدای عاطفی" باشیم!!! مشکلات ما از آنجایی شروع میشود که محبت را از کسانی "گدایی" میکنیم که آنها هم خودشان "گدای محبت" هستند؛ در واقع دنبال چیزهایی در دیگری هستیم که فکر میکنیم خودمان نداریم و در حقیقت ما "گدا" نیستیم ولی چون در خودمان پیدا نمیکنیم به شدت در ناخودآگاهمان این احساس را داریم که حالا که "خودم خودم" را دوست ندارم پس قطعا دیگری من را دوست دارد؛ در صورتیکه باید به جایی برسیم که اول این "عشق و محبت" نسبت به خودمان در "درون" خودمان "بجوشد و احیاء" بشود تا " فروریخته" نشویم.

سوده هروی
✅اگر میخواهید اطلاعات بیشتری در این باره داشته باشید، ما به شما :
🔺دوره جذابیت درونی
🔺دوره عزت نفس تا اعتماد به نفس
🔺دوره از جدایی تا تعالی
را پیشنهاد میکنیم.