یکی از دلایلی که در زندگی ما تحول ایجاد نمیشود این است که ما در زندگی "غافل از حالِ خویشتنیم"
این که من از خودم بپرسم من کجای این زندگی هستم، اون اتفاقاتی که باعث اون تجربه های دردناک شد، چرا توی زندگی رخ داد؟ کجای وضعیت کسب و کار من دریچه وجود داشت که ورشکست شدم؟ منافذ روابطِ گذشته من چی بود؟ مشکلات من با همسرم چی بوده ؟
آیا همه اینها را چون خاطرات دردناک بودن خواستم که فراموششان کنم؟ اگر اینطوره تحول رخ نمیدهد، چون باز هم تکرار میشود.
ما در تصورات خودمان یک رابطه با همسرمان داریم ولی شاید هنوز نفهمیدیم که مسائل اساسی که او با ما دارد چیزیست، که اگر حل نشود باید کم کم شاهد سرد شدن آن رابطه باشیم چون آن ریشه به شکل های مختلف خودش را نشان خواهد داد. مثلا اگر همسر شما آدم بی مسئولیتی هست و این شما را آزار میدهد یا خسیس است و یا... این در ارتباط با امور خانه شما را آزار خواهد داد تا سر موقع رسیدن به سر قرار.
بنابراین آنچه در زندگی تحول ایجاد میکند این است که من از حالِ درون و بیرون خودم با خبر باشم؛ یک شخصیت جذاب و سالم، یک فرد با اعتماد بنفس از دیدن ایراد هایش واهمه ندارد، برعکس معتقد است مثل یک شکارچی آنچه زندگی او را تخریب می کند آنچه شخصیت او را تضعیف میکند، صید میکند. او اجازه نمیدهد ضعف هایش زندگیش را، روابطش را و کارش را تخریب کند، پس مدام در پی "احوال خویشتن" است.یک شخصیت سالم، اهل اصلاحِ خویشتن است.
#سوده_هروی
#دوره_از_عزت_نفس_تا_اعتماد_به_نفس
#دوره_جزیره_گنچ